.
کنسرت‌هال آمستردام، شنبه شب، هفتم آوریل ۲۰۱۲ میزبان رسیتال موسیقی ایرانی برای پیانو (با تکنوازی پژمان اکبرزاده) خواهد بود
در این برنامه علاوه بر بداهه نوازی بر پایه ترانه‌های محلی ایرانی، ساخته‌هایی از علینقی وزیری، کوشیار شاهرودی، علی تجویدی، فرهاد فخرالدینی و حمیدرضا طاهرزاده نیز اجرا خواهند شد؛
همه آثار توسط پژمان اکبرزاده (نوازنده پیانو) برای این ساز بازسازی و تنظیم شده اند و اِلپیدا سلطانـی (رقصنده) نیز به عنوان هنرمند میهمان در دو آهنگ همراه با پیانو اجرا خواهد داشت
پیوند به صفحه ویژه کنسرت در سایت کنسرت‌خباو آمستردام
.
Pejman Akbarzadeh zal een voordracht van Perzische pianomuziek uitvoeren in het Concertgebouw, Amsterdam op 7 april 2012. Hij zal vijf Perzische volksliederen en -werken door Koushyar Shahroudi, Ali-Naqi Vaziri, Farhad Fakhreddini, Ali Tajvidi en Hamid-Reza Taherzadeh opvoeren, die door hemzelf voor piano solo gearrangeerd zijn.
Perzië (of Iran) maakte voor het eerst kennis met de piano in 1806. Het was een cadeau van Napoleon Bonaparte aan de toenmalige Perzische Keizer Fath-Ali Shah. Er zijn een aantal kleine overeenkomsten tussen de Westerse piano en de Perzische ‘santour’. Daarom probeerde de hofmusicus van Perzië, Sorourol-Malk, wat melodieën op de piano te spelen. Vanaf dat moment is de piano vooral volgens de volgende twee stijlen gebruikt in de Perzische muziek:
Sommige muzikanten bleven erg trouw aan de klassieke Perzische muziek. De muzikanten gebruikten puur hun talent en gevoel om de piano in hun muziek te incorporeren. Anderen waren conservatoria geschoold in westerse muziek. Zij gebruikten Perzische (Iraanse) muziek slechts als inspiratie in hun pianowerken.
Pejman’s interpretatie van Perzische muziek op de piano verschilt van beide stijlen. Hij probeert zijn arrangementen Perzisch te laten klinken terwijl hij toch erg dicht bij het standaard pianospel probeert te blijven.
.
Pejman Akbarzadeh werd in 1980 in Shiraz geboren. Hij studeerde piano spelen met verschillende muzikanten zoals Farman Behboud, voormalige professor aan het Conservatorium van Teheran. Hij begon ook onderzoek over de werken van de 20e eeuwse Perzische componisten in zijn tienertijd en zijn eerste boek werd gepubliceerd toen hij 18 was. Het boek is een bron van referenties geworden, onder anderen door de “Encyclopaedia Iranica“.
In 2001-2006 droeg hij bij aan verschillende hervormingsgezinde kranten in Teheran waarvan alle werden verboden door de regering van Iran.
