door Peter Geerlings (Reformatorisch Dagblad)
Perzische vertaling: Samiar Sheybani
Uitgeprocedeerde Iraanse asielzoekers halen regelmatig het nieuws. De man die een week eerder, op 7 april, overleed nadat hij zichzelf op de Dam in brand had gestoken, eveneens.
In 2008 dreigde een tot het christendom bekeerde Iraniër in Nijmegen van de Waalbrug te springen. En in de jaren negentig vormden uitgeprocedeerde Iraniërs de meerderheid van asielzoekers die in hongerstaking gingen. Iraniërs dreigen ook vaker dan andere groepen asielzoekers zichzelf, en soms anderen, iets aan te doen.
پیتر خیرلینس از سازمان پذیرش متقاضیان پناهندگی در هلند، معتقد است با توجه به شرایط و حوادث اخیر باید تکلیف بررسی پرونده پناهجویان ایرانی زودتر روشن شود.
پناهجویان ایرانی که درخواست پناهندگی آنها رد می‌شود گاهی حوادثی را می‌آفرینند که در صدر اخبار هلند قرار می‌گیرند. (اوایل آوریل) یک ایرانی خود را در میدان دام آمستردام آتش زد. در سال 2008 هم یک ایرانی که از دین اسلام برگشته بود و مسیحی شده بود، پس از رد درخواست پناهندی اقدام به بالا رفتن از پل والبرخ (نزدیک شهر نیمخن) و تهدید به خودکشی کرد
Over het algemeen hebben asielzoekers vaak te kampen met psychische problemen. De thuiscultuur brokkelt af en ze moeten zich aanpassen aan de nieuwe realiteit. Bij deze overgang hebben de meesten van hen hulp nodig. Het geloof en de eigen (etnische) groep kunnen hierbij een belangrijk rol spelen.
Iraniërs kunnen echter in geringe mate een beroep doen op deze hulpverlening. Zij zijn namelijk vooral vanwege het geloof gevlucht. De teleurstelling in de Iraanse Revolutie van 1979 is groot. De Islamitische Republiek wordt bestuurd door geestelijken, waardoor het regime direct geassocieerd wordt met de islam.
در دهه 1990 هم پناهجویان ایرانی که اقامت آنها رد می‌شد بیشترین کسانی بودند که دست به اعتصاب غذا می‌زدند.در مجموع پناهجویان ایرانی بیشترین حوادث را مسبب می‌شوند.
در مجموع پناهجویان بیشترین مشکلات روحی را دارند. در چنین شرایطی باید به آنها کمک شود. ایمان مذهبی و عقاید، نقش شایان ذکری را دارد. ایرانیان در اولویت این نیازها و حمایت‌ها هستند . آنها در بیشتر مواقع بر پایه عقاید و باورهایشان مجبور به فرار شده اند. انقلاب 1979 در ایران آنچه را که ایرانیان انتظار داشتند برآورده نساخت. حکومت اسلامی توسط مولاها و بر اساس موازین اسلامی اداره می‌شود.
Iraniërs, of beter: Perzen, hebben van oudsher een gepassioneerde band met hun nationale identiteit.
Dat komt onder andere tot uiting in hun poëzie, zoals in het Boek der Koningen van de bekende dichter Ferdowsi (935-1020). Zijn werk is gericht op de Perzische identiteit en een centraal thema is de zelfopoffering voor je land.
ایرانیان یا پارسیان، از سده‌ها پیش همواره محافظان پرشور هویت فرهنگی خود هستند. این امر در کتاب‌های فرهنگی و ادبی ایرانیان از جمله شاهنامه فردوسی (935-1020 میلادی) کاملا محسوس است. آثار او حامی فرهنگ ایرانی و موضوع اصلی آن پاسداری از هویت ملی در سر حد از خود گذشتی است.
De Perzen hebben de islam zo gemakkelijk overgenomen omdat ook in de sjiitische islam zelfopoffering een centrale gedachte is. Imam Hussein (627-680), de kleinzoon van profeet Mohammed, offerde zichzelf op in zijn strijd tegen een opkomende soennitische dynastie. Deze wanhoopsdaad krijgt op kleinere schaal vervolg in het huidige Nederland.
این فرهنگ از خودگذشتی آمیخته شده با پذیرفتن اسلام از سوی ایرانیان – در شاخه منشعب شده شیعه – هم صدق میکند. برای نمونه، از خود گذشتگی حسین (627-680 میلادی) نوه پیامبر، علیه خلافت سنی ها. حال ما ادامه این روند باور را در هلند می‌بینیم.
En dat heeft te maken met lange asielprocedures. In deze periode hebben veel Iraniërs voldoende tijd om zich onder te dompelen in hun emoties. Hun natie heeft hen in de steek gelaten en hun geloof kan hen niet meer helpen. In het verschiet liggen vaak een toenemende crisis en de dreiging naar het voor hen gevaarlijke Iran te worden teruggestuurd.
عامل تحریک کننده، زمان بلندمدت روند پناهندگی است. ایرانیان در این زمان طولانی، غرق در افکار احساسی خود می‌شوند. هویت خود را زیر فشار می‌بینند تا جایی که ایمان و اعتقاد بی اثر می‌شود .اغلب با این بحران دست و پنجه نرم می‌کنند که بازگشت یعنی نابودی.
Vanwege het repressieve bewind hebben Iraniërs een houding van wantrouwen ontwikkeld. Daardoor mobiliseren ze zich niet in groten getale. Er komt hulp uit onwaarschijnlijke hoek, namelijk van evangelisten en de Iraanse Kerk in Nederland. Zij bieden de Iraniërs, ook degenen die uitgeprocedeerd zijn, praktische en psychische hulp. Dit is als het ware een gat in de religieuze markt, want noch de islam, noch de eigen groep biedt voldoende steun aan de Iraniërs met grote hulpvragen.
بدین جهت ناامیدی و عدم نگرش در ایرانیها شکل گرفته؛ به همین خاطر آنها در عملی گروهی هم سو نمی‌شوند. در چنین شرایطی است که کمک‌ها و برآورده شدن نیازها از طرف کلیسای ایرانیان ظاهر می‌شود. کلیسا به افرادی که پرونده آنها بسته شده جا و مکان داده و در مواردی هم کمک روحی میکند. این نیازها از روزنه مذهبی وارد می‌شود ولی نه از سوی اسلام و تشکلات آنها در شرایطی که این گروه ایرانی نیازمند پشتیبانی است.
Het is daarom wenselijk dat de overheid de procedures inkort en verduidelijkt. Zolang dat nog niet geval is, zullen veel Iraniërs aan crises lijden. Ook zal er een grotere rol voor de kerken zijn weggelegd en zullen meer Iraniërs zich bekeren tot het christendom.
برای همین منظور امیدواریم دولت هلند روند پناهندگی را سریعتر انجام دهد تا شرایطی پدید نیاید که ایرانیان از بحران رنج ببرند. نقشی که کلیساها در این برهه از زمان دارند هم مهم و با اهمیت است.
منبع: رفورماتوریس داخبلاد، برگردان پارسی: سامیار شیبانی / شبکه ایرانیان هلند
De auteur werkt voor het Centraal orgaan Opvang Asielzoekers (COA)
BRON : Reformatorisch Dagblad, 28-04-2011
Comments are closed.